[ad_1]
درمان با مهار کننده mTOR مرتبط با آلبومین پاسخ طولانی مدت در بیماران مبتلا به تومورهای سلول اپی تلیوئید بدخیم پیشرفته بدخیم (PEComa) را نشان داد ، پیگیری طولانی مدت از مطالعه تک بازوی AMPECT را نشان داد.
دکتر آندرو واگنر گزارش داد ، در یک بررسی مستقل ، میزان پاسخ کلی (ORR) با nab-sirolimus در 31 بیمار مبتلا به PEComa بدخیم 39٪ (95٪ CI 22-58) بود ، از جمله یک پاسخ کامل مربوط به نقطه پایانی اولیه. ، دکترا ، در انستیتوی سرطان دانا-فاربر در بوستون.
با پیگیری حداقل 18 ماه از آغاز درمان ، مدت زمان متوسط پاسخ (DOR) هنوز با رسیدن 92٪ در 6 ماه ، و دو سوم هنوز در 12 و 18 ماه پاسخ داده نشده است ، به دست نیامده است. از جامعه آنکولوژی بافت همبند.
واگنر بدون علائم ایمنی جدید گفت: “پاسخ ها در AMPECT بسیار ماندگار بودند و 50٪ بیماران پس از بیش از 25 ماه پاسخ مداوم داشتند.”
52٪ اضافی از بیماران به بیماری پایدار دست یافتند و درجه کنترل بیماری (حداقل 12 هفته) 71٪ بود.
وی در پایان گفت: “میزان پاسخ قابل توجه ، دوام پاسخ ، میزان بالای کنترل بیماری و سمیت قابل کنترل نشان می دهد که nab-sirolimus ممکن است یک گزینه مهم درمانی جدید برای این بیماری باشد.”
تجزیه و تحلیل نشانگرهای زیستی در یک مطالعه مرحله دوم نشان داد TSC2 جهش به طور قابل توجهی با پاسخ تومور ، با ORR 89 در این زیر گروه مرتبط بود. در پنج بیمار مبتلا به TSC1 جهش ، یکی پاسخ تأیید شده دارد.
واگنر گفت: “با این حال ، ناب سیرولیموس بدون توجه به وضعیت جهش فعالیت خود را نشان می دهد.” TSC1 / 2 جهش
محققان همچنین دریافتند که کمبود فسفوریلاسیون S6 در رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی به طور قابل توجهی با عدم پاسخ به درمان ارتباط دارد.
متوسط بقا بدون پیشرفت (PFS) در گروه 9.9 ماه و بقای کلی 40.8 ماه بود.
واگنر توضیح داد ، PEComa بدخیم یک سارکومای بافت نرم “فوق العاده نادر و تهاجمی” است که خطر بالای متاستاز را به همراه دارد و هیچ درمانی به طور خاص برای این موارد تایید نشده است.
شیمی درمانی استاندارد فقط فعالیت متوسطی دارد ، اما گزارشات موردی و مجموعه های گذشته نگر نشانگر سودمندی مهارکننده های mTOR مانند سیرولیموس (راپامون) ، ائرولیموس (آفینیتور) و تمسیرولیموس (توریزل) است.
واگنر خاطرنشان کرد که “فعال سازی مسیر mTOR در PEComa معمول است ، معمولاً با غیرفعال سازی جهش ها در TSC1 یا TSC2 ژن های مهار کننده تومور “
Nab-sirolimus (سابقاً ABI-009) نوعی ذره سیرولیموس مربوط به آلبومین است که در مطالعات بالینی نسبت به فرمهای خوراکی و همچنین افزایش تجمع داخل توموری ، فعالیت ضد توموری بیشتری نشان می دهد. در سال 2019 ، این دارو موفقیت درمانی از FDA برای PEComa بدخیم دریافت کرد.
ویلیام تاپ ، دکتر ، از مرکز سرطان Memorial Sloan Kettering در نیویورک گفت: “آنچه در مورد این داده ها بسیار خوب بود این بود که در واقع سعی شد بفهمد کدام بیماران به ABI-009 پاسخ می دهند و چرا”. ، که پاسخهای AMPECT را “چشمگیر” خواند.
تپ خاطرنشان کرد که از آنجا که این یک مطالعه ثبت نام یکبار مصرف فقط با 31 بیمار است ، به نظر می رسد که یک مطالعه تأییدی باشد و پیشنهاد کرد که چنین مطالعه ای گروهی را نشان دهد که بیشترین بهره را از AMPECT می برند.
“بیماران با TSC2 جهش ها یک واکنش ترجیحی دارند. ” به نظر من ، این امر به طور واضح باید در مورد استفاده و پروژه های بعدی آزمایشات بالینی اطلاع دهد. “
علاوه بر این ، وی گفت ، آزمایشات تأییدی باید س ofالات علمی زیر را بررسی کند: چرا بیماران هستند؟ TSC2 جهش ها بیشتر پاسخ می دهند ، اما کسانی که با آن مواجه هستند بیشتر نیستند TSC1 جهش یا تومور با ناهنجاری در p10 یا PI3K؟ و چرا بعضی از بیماران برای مدت طولانی واکنش نشان می دهند و وقتی دچار مقاومت می شوند چه اتفاقی می افتد؟
وی گفت: “این ممکن است در واقع بتواند نحوه استفاده و مطالعه داروی پیش رو را به ما اطلاع دهد.”
جزئیات مطالعه
AMPECT یک مطالعه آینده نگر فاز II است که ارزیابی nab-sirolimus در 31 بیمار مبتلا به PEComa بدخیم است. بیماران در صورتی که بالای 18 سال سن داشته باشند و دارای گروه 0 یا 1 گروه سرطان مشارکت شرقی باشند ، واجد شرایط هستند. دارو به صورت وریدی با دوز هفتگی 100 میلی گرم در متر تجویز می شود.2 به مدت 2 هفته ، به دنبال یک هفته استراحت ، تا پیشرفت بیماری یا سمیت غیر قابل قبول.
بیماران ثبت نام شده میانگین سنی 60 سال داشتند (71٪ سفیدپوست ؛ 82٪ زن) و سه چهارم آنها دارای وضعیت ECOG 0 بودند. اکثر آنها در زمان ارائه بیماری متاستاتیک داشتند (85٪) ، در حالی که بقیه به صورت محلی پیشرفته و غیر جراحی بودند.
ORR نقطه پایانی اصلی بود. نمره ORR ارزیابی شده توسط محقق 42٪ بود که همه پاسخهای جزئی در نظر گرفته شدند و میزان DOR ارزیابی شده توسط محقق 85٪ در 6 ماهگی ، 67٪ در 12 ماهگی و 54٪ در 18 ماهگی بود.
عمده ترین نقاط نهایی ثانویه شامل DOR ، PFS و ایمنی هستند.
واگنر گفت این دارو به خوبی تحمل می شود و بیشتر عوارض جانبی مربوط به درمان با درجه پایین و قابل کنترل است و 6٪ از بیماران درمان سمیت را قطع می کنند.
AE شایع (≥ 25٪) شامل استوماتیت / موکوزیت (79٪) ، خستگی (59٪) ، بثورات (56٪) ، تهوع (47٪) ، کم خونی (47٪) ، اسهال (38٪) ، کاهش وزن ( 38٪) ، هایپرگلیسمی (35٪) ، ترومبوسیتوپنی (32٪) ، هایپرتری گلیسیریدمی (32٪) ، هایپرکلسترولمی (32٪) ، کاهش اشتها (32٪) ، درماتیت (29٪) ، دیسژوزیا (29٪) ، سردرد (29) و ادم محیطی (26٪). واگنر گفت ، علاوه بر این ، پنومونیت در 18 درصد رخ داده است.
AE های درجه 3 شامل استوماتیت / موکوزیت در 18٪ ، کم خونی در 12٪ ، هایپرگلیسمی در 9٪ و خستگی و ترومبوسیتوپنی در هر 3٪ هستند. درجه 4 AE رخ نداد و هیچ مرگ و میر مربوط به درمان وجود نداشت.
افشای اطلاعات
بودجه این مطالعه توسط Aadi Bioscience و بخشی از آن توسط FDA Orphan Drug تأمین شد.
واگنر روابط مربوطه را با و یا پشتیبانی نهادی Daiichi-Sankyo ، Deciphera ، Eli Lilly ، Epizyme ، Five Prime ، NanoCarrier ، Novartis ، Aadi Bioscience ، Eli Lilly ، Karyopharm و Plexxikon نشان داد.
[ad_2]
منبع: kaheshvazn-news.ir